Norma PN-EN ISO6789 – zmiany wprowadzone w nowelizacji z 2017 roku

W niniejszym artykule przedstawiono zmiany dokonane w normie PN-EN ISO 6789-1,2:2017 pod kątem ich wpływu na jakość przeprowadzenia badania ręcznych narzędzi dynamometrycznych.

Głównym celem procesu dokręcania jest takie dokręcenie śruby lub nakrętki, aby połączenie gwintowe spełniało założone wymagania technologiczne i jakościowe. Jednym z założeń technologicznych jest możliwość takiego zastosowania narzędzi montażowych, aby ich zaawansowanie odpowiadało charakterowi połączenia gwintowego, ze względu na precyzję dokręcania. Bardzo często droższe, ale dokładniejsze narzędzia stosuje się w przypadku produkcji elementów, których codzienne używanie może mieć wpływ na zdrowie i życie użytkownika. Przykładem może być przemysł motoryzacyjny i dokręcanie koła kierownicy w samochodzie, którego technologia dokręcania musi spełniać wysokie wymagania jakościowe. Narzędzia dynamometryczne różnią się ze względu na zastosowany napęd. Głównie wyróżnia się narzędzia o napędzie elektrycznym, pneumatycznym oraz ręczne narzędzia dynamometryczne.

Ręczne narzędzia dynamometryczne

ze względu na niską cenę i koszty eksploatacji są najczęściej stosowane w produkcji małoseryjnej i takiej, w której bardzo wysoka precyzja uzyskania momentu dokręcania nie jest wymagana. W przeciwieństwie do zaawansowanych narzędzi elektrycznych, które zastosowanie znalazły zarówno w strategii dokręcania z określonym momentem oraz kątem dokręcenia, ręczne narzędzia dynamometryczne stosowane są głównie w przypadku strategii dokręcania na określony moment dokręcenia. Wyjątkiem są elektroniczne ręczne klucze dynamometryczne z możliwością pomiaru kąta, które można wykorzystać także do pracy w strategii dokręcania na określony kąt dokręcenia.

W strategii dokręcania na określony moment dokręcenia

śruba lub nakrętka obracana jest zgodnie z kierunkiem dokręcania (najczęściej w prawo, zgodnie z kierunkiem wskazówek zegara dla gwintów prawozwojnych) do chwili osiągnięcia wymaganej wartości momentu dokręcenia. W zależności od rodzaju ręcznego narzędzia dynamometrycznego osiągnięcie momentu dokręcenia sygnalizowane może być poprzez mechaniczny mechanizm dynamometryczny, w potocznej mowie określany często jako „klik”, wyświetlacz elektroniczny, bądź tarczę wskazującą wartość momentu dokręcenia, a także sygnalizację świetlną lub dźwiękową.

Miarą jakości procesu montażu połączeń gwintowych

jest osiągnięcie wymaganej siły zaciskowej, powodującej połączenie montowanych elementów. Ponieważ bardzo często bezpośredni pomiar siły zaciskowej w produkcji jest nieopłacalny, substytucyjnie stosuje się pomiar momentu dokręcenia.

Wymagania dotyczące testowania zgodności i znakowania ręcznych narzędzi dynamometrycznych używanych do kontrolowanego dokręcania śrub i nakrętek opisane zostały w normie PN-EN ISO 6789:2009, która obowiązywała do marca 2018 roku. W dniu 28 marca 2017 roku zatwierdzona została nowa wersja normy PN-EN ISO 6789-1,2:2017, zastępująca poprzednią. Zakres normy określa minimalne wymagania dotyczące deklaracji zgodności dla ręcznych narzędzi dynamometrycznych (część 1) oraz wymagania dotyczące kalibracji i wyznaczania niepewności pomiarów (część 2).

Ciąg dalszy artykułu:

https://pstconsulting.pl/po-godzinach/norma-pn-en-iso6789-zmiany-wprowadzone-w-nowelizacji-z-2017-roku